Op zoek naar een leuk cadeau voor jezelf of voor een natuurliefhebber in je omgeving? Wat denk je hier van…………
FOTOGIDS VAN DE LIBELLEN VAN NEDERLAND
Sinds 12 juni 2021 is de tweede druk leverbaar, nu met met meer paginagrote foto’s, vliegtijdschema’s op het schutblad en aangepaste verspreidingsinformatie bij sommige soorten.
Mijn fotogids over de libellen van Nederland is rechtstreeks bij mij te bestellen. Het is ook te koop bij een aantal andere verkooppunten, o.a. bij een aantal buitencentra van Staatsbosbeheer, Veldshop.nl en Vermandel.com en 2 boekwinkels in Zeist en Doorn. Via Bol.com kan ook, wordt dan door mij geleverd.
KLIK HIER om rechtstreeks naar de voorbeeldpagina en het bestelformulier te gaan.
De naam klinkt wat droevig, maar het is een mooie vlinder! Als je de statistieken op waarneming.nl er bij haalt, zie je dat er elk jaar wel één of meer rouwmantels gemeld worden in Nederland. Meestal blijft het onder de 10 stuks, maar in sommige jaren worden er tientallen gezien. In 2006 waren het er honderden en ook in 2019 waren er wat meer. Ook nu zijn er weer een aantal gemeld. Of het weer een heuse invasie wordt moeten we even afwachten, maar de laatste drie dagen zijn er ongeveer 15 exemplaren gemeld. Jaren geleden heb ik er één gezien in Polen, maar ik ben toch maar even naar Lelystad gereden om deze mooie grote vlinder in eigen land te zien. Er zaten er zelfs twee bij mensen in de achtertuin. De bewoners vonden het prima dat er af en toe iemand kwam kijken. Toen ik de tuin binnen kwam werden de vlinders meteen aangewezen: één in een emmertje met rottend fruit, de ander zat uit te buiken op de schutting. Het duurde een minuut of twintig voor deze weer in beweging kwam en zijn vleugels spreidde. Vervolgens ging hij op de vleugels en landde ook in het emmertje om nog wat te snoepen.
Rouwmantels overwinteren als vlinder en vliegen vooral in augustus en september. Voor meer informatie kun je op onderstaande link klikken.
Zaterdag 21 augustus gingen we op excursie naar het Winkelsven in de Kampina met de plantenwerkgroep van de KNNV. Met vergunning mochten we ook in het ven kijken en daar kwamen we heel aparte plantjes tegen, zoals o.a. oeverkruid, klein blaasjeskruid, stijve en drijvende moerasweegbree, glaskruid, moerashertshooi, teer guichelheil, Spaanse ruiter en klokjesgentiaan. Als je naar planten kijkt loop je een groot risico tegen wat insecten aan te lopen, dat gebeurde dus nu ook. Een paar ervan laat ik hier zien. Het was een zeer geslaagde excursie met goed weer en veel leuke waarnemingen.
Kleine vuurvlinder
Hooibeestje
Klein geaderd witje
Teer guichelheil
Spaanse ruiter
Winkelsven
Moerashertshooi
Oeverkruid
Pijpenstrootje
Tengere pantserjuffer
Stijve moerasweegbree
Waterlepeltje
Schildereprijs
Drijvende moerasweegbree
Blad van drijvende moerasweegbree
Oeverkruid bij hoog water
Tengere “pantseratleten”
Winkelsven
Beerze
Bruinrode heidelibel
Klokjesgentiaan
Gewone pantserjuffer
Klein blaasjeskruid
Van teer guichelheil, klein blaasjeskruid en Spaanse ruiter laat ik van een vorige plantenwerkgroepexcursie nog even de bloeiwijze zien.
Samen met Hans weer een dagje naar de Weerribben geweest. We waren eigenlijk op zoek naar de groene glazenmaker en de gevlekte glanslibel. Die zagen we ook, maar we vonden maar één mannetje groene glazenmaker, helaas op 30 meter afstand. Later op de dag vonden we nog wel een paar huidjes van de groene glazenmaker op krabbenscheer. Langs de Hoogeweg vonden we nog een laat vrouwtje van de gevlekte witsnuitlibel. Het vastleggen van de onvermoeibaar doorvliegende gevlekte glanslibel viel niet mee. We zagen zeker 4 exemplaren. Aan het eind van de middag kwamen we nog veel Kempense heidelibellen en een paar zwarte heidelibellen tegen. Ook erg mooie beestjes!
De oostelijke witsnuitlibel is altijd een zeldzame soort geweest in Nederland: kleine aantallen en in sommige jaren helemaal afwezig. Maar misschien was hij er ook wel, maar werd niet opgemerkt, want hij lijkt veel op de sierlijke witsnuitlibel.
In 2021 is de oostelijke witsnuitlibel op een paar plekken weer aanwezig en dat betekent automatisch dat hij daar twee jaar geleden ook was: de larven doen namelijk twee jaar over hun ontwikkeling. De eitjes van de beesten die we nu zien zijn daar dus al in 2019 gelegd.
Ik had in 2019 al eens een twee mannetjes gezien in Gelderland maar een vrouwtje had ik nog nooit gezien. Een week voor dit avontuur hadden we ook al een poging gewaagd, maar toen waaide het veel te hard. Er vloog bijna niets. Nu dus wel. We zagen eerst twee mannetjes rondvliegen, maar die gingen steeds op respectabele afstand zitten. Na 20 minuten vloog er opeens een copula langszij. die was zo vriendelijk op ooghoogte te gaan hangen, niet al te ver weg. We konden dus mooie foto’s maken. Af en toe gingen ze ergens anders hangen, maar ze bleven in de buurt. Op de laatste foto het vrouwtje na de paring. Wij konden tevreden naar de volgende uitdaging!
Dinsdag 6 juli ben ik met mijn neef naar Drenthe gereden in de hoop de oostelijke witsnuitlibel te kunnen observeren en fotograferen. Helaas waaide het die dag erg hard: zelfs de oeverlibellen en viervlekken vonden het verstandiger om in de hei in dekking te gaan. We bezochten twee locaties waar we kans maakten op de sierlijke en de oostelijke witsnuitlibel. Op de eerste locatie zagen we allebei de soorten, maar iets te ver weg. Met name de oostelijke hadden we graag wat dichterbij gehad, maar dit mannetje bleef op een respectabele afstand van 7,65 m. bij ons vandaan. Onderstaande foto is 25 % van de oorspronkelijke opname.
Op de tweede locatie hadden we iets meer geluk, maar het duurde maar kort. Een vers mannetje hing in een heidestruik, maar vond het al snel nodig om te vertrekken naar een boomtop…….
Later zagen we nog een mannetje, maar niet fotografeerbaar door de afstand.
Gelukkig zagen we nog wel een sierlijke witsnuitlibel, mannetje. Ook die had weinig zin om te vliegen, maar zat wel lekker dichtbij!
Op de terugweg zijn we nog even bij de veenbesparelmoervlinder langs gegaan. Er zat er één aan de rand van het rijkelijk met veenbes begroeide gebied.
Vandaag een paar leuke soorten gezien in het recreatiegebied Kwintelooijen bij Veenendaal. Voor Nederland zijn ze vrij zeldzaam, maar lokaal kunnen ze algemeen zijn.
In volgorde: gaffelwaterjuffer, zwervende pantserjuffer, zwervende pantserjuffer detail mannetje, tangpantserjuffer vrouwtje zet eitjes af, zuidelijke heidelibel vrouwtje.
Het was niet het vrouwtje dat ik op de Archemerberg heb gezien. Die is naar Duitsland gevlogen op de dag dat ik haar fotografeerde. Ze zat nogal ver weg, ik schat op ongeveer 500 meter. De foto’s zijn dus niet echt super, maar wel leuk. Beide lammergieren zijn afkomstig uit een herintroductieproject in Frankrijk.
We hebben te maken met een tamelijk koud en af en toe wat nat voorjaar in 2021. Door de droogte in de voorbije zomers hadden de libellenlarven het al niet makkelijk, maar nu lijken de libellen die moeten uitsluipen het ook nog even aan te zien. Pas op 7 mei zag ik de eerste libel in het Leersumse Veld: een kakelverse watersnuffel. Normaal zijn de noordse witsnuitlibel en de viervlek de eersten, maar dit jaar dus niet. De noordse witsnuit heb ik nog helemaal niet gezien, de eerste viervlekken pas op 18 mei. Leuk was dat ik toen ook de eerste gewone oeverlibel zag: een vrouwtje. Dat was allemaal langs de derde plas, die de afgelopen jaren niet droog heeft gestaan.
watersnuffel, vers mannetje
viervlek
gewone oeverlibel, vrouwtje
In de tuinvijver was het libellenfeestje al wat eerder begonnen. De vuurjuffers waren zoals ieder jaar hier de eerste uitsluipers op 23 april, gevolgd door de azuurwaterjuffers op 14 mei. De azuurwaterjuffers werden overigens meteen door de huismussen gepakt, waarschijnlijk om hun jongen mee groot te brengen.
vuurjuffer
azuurwaterjuffer
Het echte libellenwerk begon op 18 mei met de verse beekrombouten bij kasteel Beverweerd. Het echte uitsluipen heb ik gemist, maar ik zag wel 7 verse exemplaren uitvliegen. Allemaal nog niet uitgekleurd. Op dezelfde dag en plaats zag ik ook mijn eerste weidebeekjuffers van dit jaar, ook kakelvers.
Ik loop een beetje achter met mijn blog, dus hier nog een bericht van 13 april. Leuke dag gehad in de polder met hazen, kemphanen, kleine pleviertjes, grauwe ganzen met jongen en grutto’s. De krombekstrandloper zag ik ook, maar te ver weg voor een fatsoenlijke foto helaas.
Dit is het laatste deel van #libellente. De hele maand maart zette ik elke dag één of meer libellen in het zonnetje. Dit initiatief is door @nathalieNatuur en @ErikDePaye in voorgaande jaren gestart op Twitter. Dit jaar heb ik het stokje overgenomen. Behalve op Twitter heb ik de berichten ook geplaatst op Facebook in diverse groepen die zich met libellen bezig houden en op Instagram. Op Twitter hebben veel mensen gereageerd door het bericht te “liken”en vaak ook door hun eigen foto’s van die soort te plaatsen. Er is veel op gereageerd, leuk!
Vandaag dan eindelijk het laatste deel op mijn blog, zodat je op een makkelijke manier nog eens terug kunt kijken.
Op 1 april werd de eerste vuurjuffer al weer gemeld! Het libellenfeestje is dus weer begonnen. We kunnen nu de ontdekkingen van dit jaar weer gaan plaatsen. Laten we hopen dat de droogte van de afgelopen jaren niet alles heeft weggevaagd en dat er veel waarnemingen komen!
26 maart Kleine en grote roodoogjuffer.
27 maart Blauwe, bruine en groene glazenmaker.
28 maart Tengere pantserjuffer en houtpantserjuffer.
29 maart Bruinrode, steenrode en bloedrode heidelibel.
30 maart Blauwe breedscheenjuffer
31 maart was de dag voor jullie: de kijkers en lezers: je mocht je eigen keuze plaatsen: je mooiste, dierbaarste, zeldzaamste, onbekende …………..als het maar een libel was! Ik koos zelf voor de schemerlibel, die ik ooit in Frankrijk één keer heb gezien en voor de venglazenmaker omdat ik dat één van mijn mooiste vliegfoto’s vind.
