Mijn fotogids over de libellen van Nederland is rechtstreeks bij mij te bestellen. Het is ook te koop bij een aantal andere verkooppunten, o.a. bij de buitencentra van Staatsbosbeheer en enkele online verkopers. Via Bol.com kan ook, wordt dan door mij geleverd.
om rechtstreeks naar de voorbeeldpagina en het bestelformulier te gaan.
Deze zaterdag was weer een fantastische winterdag om te schaatsen. Half Nederland liep er voor uit, maar in het Leersumse Veld bleef het rustig op het ijs. Het was dan ook geen erg mooi ijs geworden met al die bevroren sneeuw. De lucht was strak blauw, er stond niet veel wind, dus prima schaats- en wandelweer.
Ik heb een paar bomen die ik al eerder op de plaat zette opnieuw gefotografeerd, nu met heel ander licht. De tweede foto is genomen met tegenlicht, de derde is de zelfde boom met licht in de rug.
Behalve veel voetsporen van wandelaars waren er ook andere sporen. Als er sneeuw ligt zie je pas hoeveel konijnen er in het gebied zijn.
Rond de bomen zag ik op veel plaatsen de prenten van vogels die op zoek waren naar iets eetbaars onder de sneeuw of op plekjes waar de sneeuw al weg was.
Op één plek was de bladlaag helemaal omgewoeld, ik denk door een ree aan het sleepspoor te zien en de afdruk van een hoefje diep in de sneeuw (niet te zien op de foto).
Zondag 7 februari liep ik in de sneeuwjacht met snijdend koude wind in het veld. Dinsdag deed ik het nog eens over, maar nu met een zonnetje er bij. De sfeer is dan wel heel anders! Bovendien viel er nu ook nog af en toe een vogeltje te spotten: 4 goudvinken, op twee plekken een aantal rietgorzen en ook de klapekster liet zich even zien voor een bewijsfoto.
Er waren heel wat uurtjes nodig om een sneeuwdek te krijgen in het Leersumse Veld. Die korrelsneeuw zette niet echt snel aan, maar na een nacht en een ochtend was het veld dan toch weer mooi bedekt met een witte laag sneeuw. Er stond een stevige wind die hier en daar voor wat sneeuwbankjes had gezorgd en op andere plekken alles had weggeblazen. In het bos voelde je niet veel van de wind, maar op het open veld was het echt koud. Hieronder wat foto’s van deze mooie middag. Al de tijd dat we in het veld waren sneeuwde het licht, dat kun je aan de foto’s goed zien.
Maar wie ons hier met een scheef oog lag aan te kijken…………..doet me ergens aan denken…….iets met een inktvis?
Woensdag 27 januari zat ik met een fotomaatje in de marterhut in Vledder. Mijn vorige blog ging over de vogels die we daar zagen, nu zijn de marterachtigen aan de beurt. Hoewel de ledlampen aangingen was het toch wel nodig om met vrij hoge ISO te fotograferen. Vrijwel alle foto’s die jullie hier zien zijn gemaakt met de Canon EOS R5 met een 300 mm. f 4.0 lens op volle opening. De ISO instelling bij de bunzing was 20.000 (nee, geen nulletje te veel!), bij de boommarter en de steenmarter 12.800. De sluitertijd varieerde van 1/250 tot 1/2000. Ik fotografeerde met diafragmavoorkeuze en vaste ISO. We kwamen er wel achter dat je niet moet vergeten om in je menu antiflikker aan te zetten in verband met het kunstlicht! De meeste foto’s hieronder zijn ongeveer 25 % van het originele beeld, ontruisd en naverscherpt.
Bij deze fotohut wordt uiteraard gevoerd om de “zekerheid” te hebben dat de dieren komen. Er worden eieren en wat vlees verstopt in of achter de boomstronken. De boommarter houdt erg van zoetigheid, dus er werd ook wat jam en pindakaas gesmeerd hier en daar. Meer info over de hut en boeking vind je op wildernistrek.nl
De bunzing was al vroeg van de partij: iets voor zevenen kwam hij de boel inspecteren. Hij zal de boel langzamerhand wel kennen, maar toch duurde het een minuut of tien voor hij na vijf keer snuffelen en weer vertrekken het gat in durfde te gaan en er met een stukje kippenvlees weer uit kwam. Je zag de teleurstelling op zijn gezicht toen hij bij zijn laatste bezoek niets meer vond.
Filmpje op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=1kDpKVKctgk&t=9s
De steenmarter hebben we het minst van de drie gezien. Die was ook erg voorzichtig en liep eerst wat in de achtergrond heen en weer voor hij er met een kippenei vandoor ging.
Filmpje op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=DJu33cMt6us
De boommarter verscheen vaak op het toneel. Ook die was zeer alert en keek onophoudelijk om zich heen. Hij likte voortdurend zoetigheid van de boomstammen en zocht naar de kippeneieren. Twee van de eieren zaten zo klemvast dat de marter ze bijna niet los kreeg. Eén van de eieren zat er nog toen we de andere ochtend weggingen. Door dit alles hebben we veel naar de boommarter kunnen kijken en van het beestje kunnen genieten bij alle capriolen die hij uithaalde.
Filmpje op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=D1nugb0npaw
Woensdag 27 januari ben ik met een fotomaatje naar de fotohut van Edo van Uchelen in Vledder geweest. Het was helaas somber weer met af en toe lichte regen. Dat betekende dus fotograferen met iso 6400 om nog een beetje korte sluitertijd te krijgen. Vanaf een uur of 10 werd het iets lichter, maar we hebben geen zon gezien. De soorten die langs kwamen waren niet heel spectaculair, maar ik heb er toch nog wel een paar leuke foto’s aan over gehouden. Vooral de appelvink ben ik erg blij mee. Wat een snavel!
Aan het eind van de middag ging de LED-verlichting aan. We zijn die avond en nacht gebleven om de boommarter, de steenmarter en de bunzing te kunnen fotograferen. Daarover meer in het volgende blog, maar hier alvast een voorproefje.
Na lang droog gelegen te hebben beginnen de plassen weer langzaam gevuld te raken. Van juli tot december stond er nauwelijks water in de eerste en tweede plas, maar na de regen van de afgelopen weken lijkt het weer op een plas. Op de peilschaal in de tweede plas las ik gisteren een waterhoogte van 45 cm. af, maar daar moet je 25 cm. van af trekken omdat de schaal bij 25 begint. Langs de randen is het veenmos wel vochtig, maar water staat daar nog niet. Er mag dus nog best wat bij en dat is zeker nodig om te voorkomen dat de boel in juni weer droog staat. Ik vrees het ergste voor de libellenstand dit jaar, want de libellenlarven leven één of meerdere jaren onder water en dat valt niet mee als er geen water staat. In hoeverre de larven kunnen overleven in vochtig veenmos weet ik niet. Hieronder de foto’s van vrijdag 22 januari. De laatste twee foto’s zijn gemaakt in het bosreservaat, waar geen onderhoud wordt gepleegd, behalve als de veiligheid dat nodig maakt. Een pad met hindernissen en een doodlopend pad.
Voor de eerste keer in 2021 een serieuze poging om natuurfoto’s te maken. De visotter kregen we niet te zien, maar de ijsvogel wel. Helaas vond die het nodig om op een respectabele afstand te blijven. De foto’s zijn gemaakt op 15 en 22 meter afstand. Aan het eind van de middag werden we getrakteerd op een familie wilde zwanen op een akker. Zoals zo vaak gingen die meteen aan de wandel toen we de auto stil zetten, maar toch aardige foto’s kunnen maken. Even later werd er ergens anders een flinke groep verstoord en gingen er tientallen de lucht in. De foto met de windmolen en de zwanen vond ik wel een mooi beeld.
Ja, ik loop een beetje achter, maar beter laat dan niet, toch?
Op de sfeerfoto hier boven zie je honderden smienten in de sloot. Ze dobberen wat en op een gegeven moment gaan ze alsof het afgesproken is allemaal het weiland in om te foerageren. Bij het minste of geringste onraad, voor mij niet waarneembaar wat er was, duiken ze weer terug het water in.
Doordat de weilanden goed nat gehouden worden kunnen de wulpen met hun lange snavels hier goed foerageren.
Af en toe moet er gebadderd worden………..
De kievit heeft niet zo’n lange snavel als de wulp, dus die “trilt” de wormen naar boven. De kievit kreeg concurrentie van deze kokmeeuw, die dezelfde tactiek gebruikte om wormen naar boven te lokken.
Meneer knobbelzwaan zag een leuke mevrouw knobbelzwaan in een groene weide staan hij dacht: laat ik een poging wagen ik ga haar ten huwelijk vragen……………………..
Maar mevrouw was daarvan niet gediend ik smeer hem beste vriend.
Elk jaar zien we in Nederland overwinterende parelduikers, meestal langs de kust. Soms zitten ze ook in het binnenland. Er zit al een paar dagen een parelduiker in de jachthaven van de Eemhof. Dat is fijn, want dan zwemt hij tenminste af en toe lekker dichtbij. Vandaag heb ik een paar mooie foto’s kunnen maken van deze buitenlandse gast.
