Mijn fotogids over de libellen van Nederland is rechtstreeks bij mij te bestellen. Het is ook te koop bij een aantal andere verkooppunten, o.a. bij de buitencentra van Staatsbosbeheer en enkele online verkopers. Via Bol.com kan ook, wordt dan door mij geleverd.
om rechtstreeks naar de voorbeeldpagina en het bestelformulier te gaan.
Na lang droog gelegen te hebben beginnen de plassen weer langzaam gevuld te raken. Van juli tot december stond er nauwelijks water in de eerste en tweede plas, maar na de regen van de afgelopen weken lijkt het weer op een plas. Op de peilschaal in de tweede plas las ik gisteren een waterhoogte van 45 cm. af, maar daar moet je 25 cm. van af trekken omdat de schaal bij 25 begint. Langs de randen is het veenmos wel vochtig, maar water staat daar nog niet. Er mag dus nog best wat bij en dat is zeker nodig om te voorkomen dat de boel in juni weer droog staat. Ik vrees het ergste voor de libellenstand dit jaar, want de libellenlarven leven één of meerdere jaren onder water en dat valt niet mee als er geen water staat. In hoeverre de larven kunnen overleven in vochtig veenmos weet ik niet. Hieronder de foto’s van vrijdag 22 januari. De laatste twee foto’s zijn gemaakt in het bosreservaat, waar geen onderhoud wordt gepleegd, behalve als de veiligheid dat nodig maakt. Een pad met hindernissen en een doodlopend pad.
Voor de eerste keer in 2021 een serieuze poging om natuurfoto’s te maken. De visotter kregen we niet te zien, maar de ijsvogel wel. Helaas vond die het nodig om op een respectabele afstand te blijven. De foto’s zijn gemaakt op 15 en 22 meter afstand. Aan het eind van de middag werden we getrakteerd op een familie wilde zwanen op een akker. Zoals zo vaak gingen die meteen aan de wandel toen we de auto stil zetten, maar toch aardige foto’s kunnen maken. Even later werd er ergens anders een flinke groep verstoord en gingen er tientallen de lucht in. De foto met de windmolen en de zwanen vond ik wel een mooi beeld.
Ja, ik loop een beetje achter, maar beter laat dan niet, toch?
Op de sfeerfoto hier boven zie je honderden smienten in de sloot. Ze dobberen wat en op een gegeven moment gaan ze alsof het afgesproken is allemaal het weiland in om te foerageren. Bij het minste of geringste onraad, voor mij niet waarneembaar wat er was, duiken ze weer terug het water in.
Doordat de weilanden goed nat gehouden worden kunnen de wulpen met hun lange snavels hier goed foerageren.
Af en toe moet er gebadderd worden………..
De kievit heeft niet zo’n lange snavel als de wulp, dus die “trilt” de wormen naar boven. De kievit kreeg concurrentie van deze kokmeeuw, die dezelfde tactiek gebruikte om wormen naar boven te lokken.
Meneer knobbelzwaan zag een leuke mevrouw knobbelzwaan in een groene weide staan hij dacht: laat ik een poging wagen ik ga haar ten huwelijk vragen……………………..
Maar mevrouw was daarvan niet gediend ik smeer hem beste vriend.
Elk jaar zien we in Nederland overwinterende parelduikers, meestal langs de kust. Soms zitten ze ook in het binnenland. Er zit al een paar dagen een parelduiker in de jachthaven van de Eemhof. Dat is fijn, want dan zwemt hij tenminste af en toe lekker dichtbij. Vandaag heb ik een paar mooie foto’s kunnen maken van deze buitenlandse gast.
Op mijn libellenpagina staat een artikel over de invloed van warmte en droogte op de libellenstand in het Leersumse Veld. Maar dit geldt voor veel natuurgebieden in het zuiden en oosten van Nederland, met name de vennen en hoogvenen op de hoge zandgronden.
https://libellenjan.wordpress.com/2020/11/21/libellen-op-het-droge/
Mijn dag in Arkemheen begon met een fikse plensbui, maar gelukkig duurde die niet al te lang. Het leverde wel mooie foto’s op van een natgeregend vrouwtje torenvalk, dat weer droog probeerde te worden.
In de Arkervaart zwom een paartje futen in winterkleed en ook een groepje kuifeenden. Terwijl ik die fotografeerde zag ik vanuit een ooghoek iets bewegen in de rietkraag aan de overkant. Dat bleek een waterral te zijn die zich uiteindelijk ook nog even vrij liet zien. Leuke verrassing!
Er zitten ook weer groepen kolganzen en brandganzen in de polder.
Langs het Nekkeveld wordt hard gewerkt aan het afvlakken van de taluds langs de sloten en vaarten, waardoor het gebied nog aantrekkelijker zal worden voor steltlopers. In de weilanden zaten nu kieviten, kemphanen, goudplevieren (te ver weg voor een foto), grote zilverreigers, smienten en wintertalingen.
Het is eind oktober als ik onderstaande foto’s maak. Langzaam begint er weer wat water te komen in de al 3 maanden droog liggende plassen.
Gelukkig begon het al vrij vroeg in de zomer weer wat te regenen, waardoor de veenmoslaag niet helemaal uitdroogde. Ook de bodem van de plas werd weer wat vochtig, maar er stond nog niet veel water. De bodem van de plas was al snel bezet door allerlei planten en soms vonden de koeien zelfs al wat om te eten.
Door de vrij hoge temperaturen blijven er nog aardig wat libellen vliegen, vooral de bruinrode heidelibel doet nog erg zijn best. Heidelibellen en pantserjuffers hebben minder last van de droogte dan andere libellen, omdat ze als eitje overwinteren. Die eitjes komen uit in het vroege voorjaar. Er staat dan weer water waarin de larven zich vrij snel ontwikkelen en na een paar maanden sluipen de libellen uit.
Ook de houtpantserjuffer is nog present en ik zag ook nog een tengere pantserjuffer: een oud mannetje, helemaal bruin.
Tot slot een bruine winterjuffer, de enige soort in het Leersumse Veld die de winter als volwassen insect doorbrengt, maar meestal ver van het water in de hei of in het bos.
Veel mensen denken dat er in oktober geen libellen meer vliegen. Maar mijn vaste lezers weten wel beter! Zodra het zonnetje even doorkomt komen er weer een aantal soorten tevoorschijn. Natuurlijk niet alle soorten die we in Nederland kennen, maar wel de nazomer-soorten. Wil je weten welke? Bekijk dan onderstaande foto’s, die ik maakte op 16, 19 en 21 oktober.
Dankzij de veranderingen bij wordpress kun je de namen helaas niet meer lezen als je de foto’s groot bekijkt.
Vandaag, 21 oktober, zag ik hoe een mannetje paardenbijter een vrouwtje in volle vlucht uit de lucht plukte. Normaal gesproken volgt dan een paring, maar dat ging mis. Ze kwamen in het water terecht en nadat ze al vleugelklapperend probeerden omhoog te komen liet het mannetje na een poosje het vrouwtje los en vloog weg, het vrouwtje in het water achterlatend. Na een paar minuten zag het vrouwtje toch kans in een stengeltje omhoog te klimmen en door te fladderen naar een rietstengel om op te drogen. Ze hing er een half uur later nog.
Woensdag 14 oktober ben ik met Hans v Z. naar de Maasvlakte geweest. De reden was dat daar al enkele dagen een blauwstaart foerageerde. Dat is een vogeltje dat in Rusland en Oost-Finland broedt en af en toe op trek hier langs komt. Het heeft wel wat weg van een roodborstje, maar wordt tot de vliegenvangers gerekend. Het is altijd spannend of zo’n zeldzaam vogeltje er de volgende dag nog zit, maar gelukkig voor ons was dat wel zo. Er stonden al wat andere fotografen, die hem al wel gezien hadden maar hij was even uit beeld. Gelukkig duurde het niet heel lang voor iemand hem weer terug vond. Mijn foto’s zijn niet super: te weinig detail vind ik, maar we doen het er mee.
Na een korte pauze zijn we nog even langs een fietspad gaan lopen waar we wat beweging in de struiken hadden gezien. Dat bleken goudhaantjes te zijn en er zat ook een enkele vuurgoudhaan tussen. Leuk!
Daarna zijn we de Maximaweg afgereden. Daar zagen we heel wat koperwieken, enkele kramsvogels en oeverpiepers. Eén van de oeverpiepers droeg een oranje pootring: AZT. Deze bleek ongeveer twee jaar geleden in Noorwegen geringd te zijn.
Om, voor ons niet duidelijke reden waren ze de dijkhelling, die uit gras bestaat, aan het schoonspuiten. Daar kwamen de vogels kennelijk op af. Voor een paar jonge zilvermeeuwen een makkelijke waterbron!
Een paar jonge witte kwikstaarten renden ook door het water om insecten te vangen.
Het was weer een leuk dagje met een paar mooie soorten, waaronder voor mij twee nieuwe voor de foto: het vuurgoudhaantje zette ik voor het eerst op de foto, de blauwstaart is bovendien een “lifer”, zoals vogelaars dat noemen als je een soort voor het eerst ziet.
