Afrika, de laatste dag.

6 februari

Op 5 februari kwamen we laat aan in Marakissa Rivercamp. In Afrika is het vroeg donker, dus het was een beetje eng rijden met al die gaten in de weg, in dit geval branden langs de weg en er kan ook zo maar een koe voor je op de weg staan! In Marakissa werden we hartelijk ontvangen, het diner stond klaar, met een flesje bier!

De volgende ochtend konden we voor het ontbijt weer even ons gang gaan met de vogeltjes. Het complex ligt in een grote tuin met een aantal vijvers en een riviertje vlakbij. Vogels genoeg daar!

Na het ontbijt zijn we naar een gebied aan zee geweest om de roodkeelbijeneter te zoeken. Helaas niet gevonden, maar wel een zadellibel, purperlibellen, vuurlibellen en waarschijnlijk ook bandgrondlibellen, maar die kregen we niet op de foto.

Terug in het kamp hadden we de hele dag om ons met de vogeltjes te vermaken. We hebben een kano gehuurd en konden zo vanaf het water de vogels bekijken. Vooral de Senegalese grielen bleven rustig staan!

Na het diner lekker douchen, tas inpakken, biertje drinken en dan naar het vliegveld. Onze vlucht ging om 02.05 u., tussenlanding en overstap in Lissabon en om 13.15 weer op Schiphol.

bonte ijsvogel

groene bijeneter

bonte ijsvogel

grijze bananeneter

purperglansspreeuw

feeënhoningzuiger

grauwe buulbuul

vuurlibel

Senegalese griel

sporenkievit

westelijke rifreiger

mangrovereiger

Senegalese griel, staan in de rij voor de foto!

Afrikaanse reuzenijsvogel

pelioslijster

witkruinlawaaimaker

Afrikareis, deel 4

4 en 5 februari

Het vertrek uit St. Louis liep wat vertraging op ( zie het blog over St. Louis), daarna zetten we koers naar Sokone in Senegal. Ik plaats hieronder wat foto’s van de voorbijschietende landschappen om een beeld te geven van dit deel van Afrika met allerlei soorten woestijn en van het dagelijks leven. Hoogtepunt van deze dag lag aan het eind. We bezochten met een gids een eiland waar kleine torenvalken en zwaluwstaartwouwen overnachtten. Om er te komen werden we door de gids in een uitgeholde boomstam overgezet. Onderweg naar de slaapplaats zagen we sporen van een jakhals, een Sahelscharrelaar en grijze tok. Helaas waren er niet zo veel wouwen als voorspeld was, maar we hebben ze goed gezien.

De rit naar ons hotel werd nog een beetje spannend: de tweede auto reed een jakhals aan. Het beest overleefde dit niet.

watertoren

baobab bomen

Van ver zagen we al zo’n 20 gieren in de lucht hangen. Dichterbij gekomen zagen we de reden: er lag een dode muilezel langs de weg.

 

2 kapgieren en een vale gier

vale gier

sahelscharrelaar

zwaluwstaartwouwen

zwaluwstaartwouw

grijze tok

De volgende ochtend, 5 februari, konden we voor het ontbijt weer eerst vogels kijken.

dwergbijeneter

roodsnaveltok

kleine honingzuiger

Na het ontbijt zetten we koers naar Tendaba. Onderweg kwamen we een leuk nat gedeelte tegen, met sporenkievit, jacana en enkele libellen.

Een oeverlibel, Orthetrum icteromelas

vuurlibel

moriaantje

In Farafenni zat dit monstertje op een boom, wellicht de kolonistenagame.

slijkspringer bij Tendaba

Afrikaanse nimmerzat, Tendaba

In Tendaba was het helaas vol, zodat we weer door moesten.

Onderweg zagen we dat op diverse plaatsen de vegetatie in brand was gestoken. De reden is ons niet duidelijk. Update, met dank aan Nick: mensen branden na het regenseizoen gras af ‘tegen de slangen en muizen’; in feite is het niet goed voor de grond omdat je met de as die wegwaait je mineralen kwijtraakt, maar in veel West-Afrikaanse landen is het een traditie en ze zijn moeilijk te overtuigen dat ze het beter kunnen laten.

We hebben overnacht in Marakissa Rivercamp. Daar zijn we de hele volgende dag gebleven. Daarover meer in het volgende blog.

 

St. Louis

Alle Afrikaanse steden die we gezien hebben ogen nogal chaotisch: meestal is er maar één geasfalteerde hoofdweg, de rest is harde zandweg. Alles loopt en rijdt door elkaar: niks voetpaden, trottoirs, fietspaden. Auto’s, busjes, brommertjes met of zonder laadbak, ezelkarren, koeien, voetgangers, maar ook kippen, soms varkens, alles loopt links en rechts door elkaar. En als er ergens een verkeerslicht op rood staat is dat hoogstens een reden iets gas terug te nemen en vervolgens langzaam door te rijden. Trek je van geclaxonneer niets aan, dat gaat toch wel door. Zoals in alle dorpen en steden die we gezien hebben is afval overal: op straat, langs de oevers van rivieren, zelfs tot diep in de woestijn ligt overal vooral veel plastic.

In St. Louis zijn wel wat meer asfaltwegen. Er zijn ook diverse bruggen die een smalle strook langs zee verbinden met de rest van de stad. Een van die bruggen is gebouwd als vooroefening voor de Eiffeltoren. Een zware metalen brug, zoals onze oudere bruggen over de grote rivieren. Op de smalle strook lag ons hotel. Toen we vertrokken moest er eerst gepind worden om te kunnen afrekenen en dat kan alleen in de binnenstad. Maar toen Marius terug wilde rijden naar het hotel hadden protesterende vissers een boot dwars over de brug gelegd. Ze hadden een geschil met de overheid over een nieuw ingevoerde belasting op hun vangsten. Een mannetje van het hotel kwam toen op de brommer het geld halen. We hebben daardoor wel een uurtje kunnen rondlopen en in Hotel La Poste koffie gedronken. Daarna snel weg, want de sfeer was onrustig. Later op de dag hoorden we dat er bij “onze” brug geschoten en brand gesticht was. Vlam in de pan! Net op tijd weg!

De binnentuin van hotel La Poste

Van Nouakchott naar Rosso en St. Louis.

 

2 en 3 februari.

De reis van Nouakchott naar Rosso ging weer met taxi en SUV. De taxi was dit keer een Toyotabusje met 5 zitrijen. Maar als je een beetje duwt past er meer in! Bagage op het dak en gaan met die kameel! We zaten stijf tegen de rugleuning met onze knieën in de stoelleuning voor ons en dat 2 uur lang! Gelukkig de laatste keer dat we met de taxi moesten, want vanaf Rosso was de tweede SUV, met andere motor, er weer bij. Onderweg geen tijd voor foto’s, bovendien lag de fototas op het dak. De overnachting in Rosso was typisch Afrikaans: groot gebouw, bijna niemand binnen, nauwelijks stromend water, dus douchen maar een andere keer! Dat was vaker zo, soms ook geen elektriciteit. We konden hier aan het eind van de middag nog wel even vogels kijken en fotograferen.

Gespikkelde duif, Nouakchott

Schildpad, op de binnenplaats van ons hotel in Nouakchott

een wevervogel

zwartkopwever

sporenkievit

bandgrondlibel, Brachythemis impartita

Senegalese spoorkoekoek

De volgende dag, 3 februari, naar St. Louis. Onderweg een paar keer flinke kuddes koeien op ons pad, maar ook leuke vogelplekken waar we uitgebreid konden fotograferen. Bij Diama passeerden we de grens Mauritanië / Senegal.

vorkstaartplevier

Afrikaanse zeearend

reuzenstern

goudsnip

witwangfluiteend

kuifleeuwerik

roze pelikaan

Afrikaanse roodborsttapuit

 

St. Louis is een drukke stad. In de haven liggen honderden, kleurige, houten vissersbootjes. Ons verblijf hier was het meest luxe van onze reis. Ook het diner was tot in de puntjes verzorgd, alles zag er prachtig uit. Dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. En dat flesje bier waren we ook wel weer aan toe!

Vogelreis Afrika- deel 2

 

31 januari en 1 februari

We blijven een dag in Iwik , Banque d’Arguin, om een boottocht te maken door het op de wadden lijkend gebied. Omdat het vrij laag water was zaten de vogels vaak wat verder weg op de uitgestrekte zandplaten. Toch hebben we wel een aantal leuke soorten gezien. Niet van alles heb ik een foto, bijvoorbeeld van de visarend, die we vaak zagen, maar te ver weg. Er stond weinig wind en ook nog de verkeerde kant op, zodat we al vroeg weer terug moesten om al laverend weer bij het vissersdorp te komen. Onderweg kookte de schipper een heerlijk maaltje rijst met vis voor ons! Aan het eind van de dag gingen we nog even voor anker om te vissen.

Die avond geen zadellibellen in de haag, maar wel een mooi zingende witbandleeuwerik op het terrein! De volgende dag werden 3 van ons weer naar de asfaltweg gebracht, terwijl ik met twee anderen achterbleef tot wij aan de beurt waren. Ondertussen konden we nog mooi een paar uur langs het strand en door het zand lopen!

We verzamelden bij een benzinestation, GARE DU NORD, waar we mooi de woestijnmussen konden bekijken en een broodje kameel eten!

De middag werd benut om met SUV en taxi naar Nouakchott te rijden.

zadellibellen in de visnetten

bijvangst bij het vissen

dunbekmeeuw

dwergaalscholver

witbuikaalscholver

klein duimpje en de reus…..

rose pelikaan

witbandleeuwerik

renvogel

rosse grutto

onze achtertuin in Iwik

woestijnmus

Vogeltocht door west Afrika.

Van 28 januari t/m 6 februari heb ik met nog vijf anderen deelgenomen aan een avontuurlijke vogelreis door Westelijke Sahara, Mauritanië, Senegal en Gambia. Het plan was om met twee SUV’s naar het zuiden te rijden en op interessante plekken te stoppen of een extra overnachting te hebben om te kunnen vogelen. Omdat de tweede auto een vervangende motor moest krijgen liep het niet helemaal zoals gepland en zijn er ook wat locaties afgevallen. Dat neemt niet weg dat het zeker avontuurlijk was en dat ik veel voor mij nieuwe vogelsoorten heb gezien. Ook het Afrikaanse landschap en de Afrikaanse cultuur was nieuw voor mij, dus al met al niet ontevreden.

Op 27 januari zijn we van Amsterdam via Casablanca naar Dakhla gevlogen. Daar werden we opgehaald door Marius, de reisleider, die ons naar ons hotel bracht. Door autopech konden we pas de tweede dag door naar Nouadhibou. De wachtdag, dinsdag 28 januari in Dakhla, hebben we gebruikt om een soort braakliggend industrieterrein aan de baai te verkennen. Veel reuzenstern daar, maar helaas ook veel afval! Uitleg staat bij de foto’s. Leuk vond ik natuurlijk dat daar ook regelmatig zadellibellen voorbij kwamen. Later op de reis zouden we er nog veel meer zien.

Woensdag 29 januari zijn we met de SUV van de reisleider en een taxi naar Nouadhibou gereden. Onderweg was er niet veel gelegenheid om te fotograferen helaas. Alle formaliteiten om Mauritanië in te komen kostten ongeveer 4 uur. Overal waar gebouwen en mensen zijn zitten ook vogels. Maar fotograferen bij een grenspost is niet echt handig!

Hieronder een paar foto’s van de eerste twee dagen, 28 en 29 januari. Wordt de komende dagen aangevuld, dus wie weet staat er al meer! En kom gerust nog eens terug.

Aan deze boulevard lag ons hotel. Dit stuk ziet er mooi uit, maar alles was eigenlijk in verval, hotel ook! Boulevard is ooit aangelegd voor hoog bezoek.

De lantaarnpalen langs de boulevard zien er nog mooi uit! Mocht wat kosten!

Reuzenstern, bij ons zeldzaam, maar langs de West-Afrikaanse kust overwinteren er veel.

Reuzenstern die genoeg had van een jong dat steeds om voedsel bleef krijsen.

We zagen elke dag wel renvogels, soms ook vrij veel. Het was wel een uitdaging om ze zonder rotzooi op de achtergrond te fotograferen. Kleurig plaatje zo, dat wel.

Cistanche phelypaea denk ik, een bremraap. Hier stonden er heel veel van, vaak ver van de struiken af.

Doordat de tweede auto was uitgevallen, ging een deel van de groep met de taxi naar Nouadhibou. Dat was dus 200 kilometer woestijn met lage struiken, af en toe kamelen (ondersoort dromedaris). Weliswaar over een asfaltweg, maar ook die kunnen er slecht aan toe zijn: beetje slalommen tussen de gaten af en toe.

 

De derde dag, 30 januari, gingen we voor het ontbijt vogelen in de volkstuintjes van de expats van Nouadhibou. We zagen daar de Afrikaanse woudaap, zeldzaam voor deze streek, en een roodkeelpieper, klapekster, ooievaar, hop. Na het ontbijt reden we met één SUV en een taxi naar Banque d’Arguin. Onderweg zagen we allerlei verschijningsvormen van woestijn: zand en grint, zand en struiken. zand en verspreide bomen. Waar we de asfaltweg moesten verlaten om bij de kampplaats te komen ging de taxi niet verder mee. Marius pendelde vanaf toen heen en weer: steeds bracht hij 3 mensen naar een plek in de woestijn, zette ze af en haalde de anderen op. Met drie of vier wissels kwamen we aan het eind van de middag bij het kamp aan.

De wachttijd gebruikten we om het woestijnleven te verkennen. De temperatuur was rond de 40 graden en geen bewolking! Verrassend hoe weinig last je dan toch hebt van de warmte. En ook verrassend wat er allemaal leeft in die toch wel barre omstandigheden.

In het kamp aangekomen gingen we toch maar even in de schaduw zitten. Daar zagen we constant zadellibellen voorbij komen. Aangezien libellen ’s nachts ergens gaan rusten, hielden we de haag rond ons kamp goed in de gaten. Wat er gebeurde heb ik nog nooit gezien: honderden zadellibellen hingen na zonsondergang in de takken en bladeren. De volgende ochtend vertrokken ze weer bij het eerste licht.

kortteenleeuwerik

Ergens tussen deze prachtige zandduinen was een passage waar de auto door kon.

woestijnroos, een soort ijshaar, maar dan van zand.

sprinkhaan

hagedis

onbekende vlinder

zwervende heidelibel

Zadellibellen, die met een blauw vlekje zijn mannetjes.

zadellibel bij zonsopgang