De vierde zit: de avond van 12 mei en de ochtend van 13 mei. In de avond konden we genieten van mooi licht op de naaldbomen. Rond 9 uur liet de eerste beer zich zien. Regelmatig verdween hij even, geïrriteerd door de kokmeeuwen. Daar lieten de beren zich regelmatig door verjagen. In de ochtend kregen we de zeearend weer op bezoek, die (te) ver van ons vandaan aan een karkas begon te trekken, ook de zeearend had last van concurrentie, hij werd gehinderd door de raven.
Finland
Het vervolg: de derde zit, de avond van 11 mei en de ochtend van 12 mei, in een andere hut met een andere omgeving. Hier meer bos, waar de beren meestal vanachter een heuveltje opeens voor je stonden. Maar ook vaak achter een boom, waardoor het lastiger was om vrijstaande beren te fotograferen. De eerste beer die kwam was een 4 jaar oude beer, die erg op zijn hoede was. Hij keek regelmatig om en stond af en toe rechtop om rond te kijken. Even later bleek waarom: er kwam een oudere beer het bos uit en de eerste maakte dat hij weg kwam. Later kwamen ze beiden nog een keer.
Van 8 t/m 13 mei ben ik met een georganiseerde fotoreis naar Finland geweest om beren te fotograferen. De ochtend van 9 mei hebben we besteed aan de balts van de korhoenders. Dat is te zien in mijn vorige blog. Nu is het de beurt aan de beren.
Om 4 uur in de middag word je naar de schuilhut gebracht. De meeste schuilhutten zijn voorzien van stapelbedden, ecotoilet en kachel, zodat je de nacht enigszins comfortabel kunt doorbrengen, al wachtend op de beren. Een paar uurtjes slapen kan ook, maar vaak word je gewekt door iemand die roept: “beer” of “wolf”. Dan sta je natuurlijk meteen weer naast je bed. Fotograferen gaat tot ongeveer 11 uur ’s avonds door en begint weer om 2 uur in de ochtend. Met hoge iso (tot 32000) en open diafragma (4.0) met Canon EOS 5DIV en Canon 500 mm 4.0. Wat later in de ochtend gaat de Canon EOS 7D II ook mee doen, iso max 1600.
Ik begin met de foto’s van de “eerste zit”: de avond van 9 mei en de ochtend van 10 mei.
De tweede zit: de avond van 10 mei en de ochtend van 11 mei. Met aan het eind van de avond de verrassing waarop we gehoopt hadden……………….de wolf! In de ochtend van 11 mei was het erg mistig.
In Nederland gaat het slecht met de korhoenders. Ook het herintroductieproject op de Sallandse Heuvelrug gaat niet vanzelf. Maar in Finland zijn er nog genoeg. Ik ben met een korte georganiseerde reis naar het Boreal Wildlife Centre in Viiksimo geweest. De eerste ochtend konden we meteen aan de bak: om 2.00 u. opstaan, 2.30 u. vertrek en tegen 3.00 u. zaten we in de schuilhut. Toen we aankwamen hoorden we op een ander veld de korhoenders al bolderen, maar bij ons veld begon het kort na onze aankomst. We zagen 13 mannetjes en 3 vrouwtjes. Het gebolder duurde enkele uren, dus we konden lang genieten van het geluid van de korhoenders, de opkomende zon voor ons en bovendien nog van 3 kraanvogels die een rondje over het veld maakten. Ook de kraanvogels lieten zich nog even goed horen.
De dagen hierna stonden in het teken van de berenfotografie, daarover in het volgende blog.
Op vrijdag 14 maart zat een deel van onze groep vergeefs op de korhoenders te wachten: er verscheen er één, maar die werd door een havik verjaagd. Wij zochten vergeefs naar de laplanduil. ’s Middags hadden we een steenarendhut gehuurd. Onze lokale gids Olli bracht ons er naar toe met de sneeuwscooter en zorgde voor het aas. Het was een lange zit, maar we hebben drie keer een steenarend op bezoek gehad. Deze vogels zijn erg wantrouwend en het minste geluid of de kleinste beweging maakt dat ze er vandoor gaan. Toch hebben we mooie foto’s kunnen maken. Niet alleen van de steenarend, maar ook van grote bonte specht, taigagaai en matkopmees.
De laatste dag, zaterdag 15 maart, werd er weer een poging gedaan de korhoenders te zien, maar de schrik van de vorige dag zat er mogelijk nog goed in: ze kwamen niet. In de middag waren de waterspreeuwen onze doelsoort. We vonden een plek langs een riviertje waar er 14 actief waren. Daar hebben we ons een paar uur goed vermaakt!
Op zondag 16 maart wonnen de volhouders: een fantastische show van de korhoenders in de vroege uurtjes bij – 16! In het bos langs de weg zagen we nog 3 sneeuwhazen, inclusief een paring.
Natuurlijk ook dank aan reisleider Chris Schenk, die z’n uiterste best deed om ons fotografeerbare vogels te bezorgen.
Daarna was het doel: het vliegveld in Oulu, vanwaar de terugreis begon.
Online fotoboek Lapland 2014: http://onlinefotoalbum.hema.nl/onlinefotoalbum-bekijken/e79e1c6b-0bc9-47b1-88e5-671704128127
De eerste dagen in Oulu waren niet erg succesvol, maar in de omgeving van Kuusamo en Ruka was het een stuk beter. Ten eerste lag er hier meer sneeuw dan in Oulu, maar belangrijker was dat onze lokale gids, Olli, zich erg heeft ingespannen om ons fotografeerbare vogels te bezorgen. Kort na aankomst ging hij al met ons op zoek naar de laplanduil. We vonden hem aan het eind van de dag, donkere foto’s maar ik zet hem er toch bij. Op donderdag gingen we naar de korhoenders in de vroege morgen (zie eerste fotoverslag). Er kwamen 18 hanen op de baltsplaats, die ons een mooie show gaven van schreeuwen, blazen, springen en bolderen. Daarna bracht Olli ons naar een auerhaan die het leuk vond om met mensen te baltsen! Een unieke kans om hem van dichtbij te fotograferen. Daarna konden we ons uitleven op de taigagaaien in een bosrand. Van de 6 laplanduilen die in de omgeving gemeld waren in de weken er voor, waren er inmiddels drie door een havik geslagen, dus de trefkans werd wat kleiner. Met de fantastische hulp van Olli vonden we er toch weer een aan het eind van de dag. Op vrijdag gingen enkele andere groepsleden naar de korhoenhut, (helaas maar één korhoen in een boom, die bijna door een havik werd geslagen), terwijl wij in de omgeving naar de laplanduil zochten. We vonden hem niet, wel 6 korhoenders die van de knoppen van een loofboom peuzelden. Dat hebben we tijdens deze dagen regelmatig gezien.
Laplanduil
Online fotoboek fotograferen in Lapland: http://onlinefotoalbum.hema.nl/onlinefotoalbum-bekijken/e79e1c6b-0bc9-47b1-88e5-671704128127