Marterhut Vledder

Woensdag 27 januari zat ik met een fotomaatje in de marterhut in Vledder. Mijn vorige blog ging over de vogels die we daar zagen, nu zijn de marterachtigen aan de beurt. Hoewel de ledlampen aangingen was het toch wel nodig om met vrij hoge ISO te fotograferen. Vrijwel alle foto’s die jullie hier zien zijn gemaakt met de Canon EOS R5 met een 300 mm. f 4.0 lens op volle opening. De ISO instelling bij de bunzing was 20.000 (nee, geen nulletje te veel!), bij de boommarter en de steenmarter 12.800. De sluitertijd varieerde van 1/250 tot 1/2000. Ik fotografeerde met diafragmavoorkeuze en vaste ISO. We kwamen er wel achter dat je niet moet vergeten om in je menu antiflikker aan te zetten in verband met het kunstlicht! De meeste foto’s hieronder zijn ongeveer 25 % van het originele beeld, ontruisd en naverscherpt.

Bij deze fotohut wordt uiteraard gevoerd om de “zekerheid” te hebben dat de dieren komen. Er worden eieren en wat vlees verstopt in of achter de boomstronken. De boommarter houdt erg van zoetigheid, dus er werd ook wat jam en pindakaas gesmeerd hier en daar. Meer info over de hut en boeking vind je op wildernistrek.nl

De bunzing was al vroeg van de partij: iets voor zevenen kwam hij de boel inspecteren. Hij zal de boel langzamerhand wel kennen, maar toch duurde het een minuut of tien voor hij na vijf keer snuffelen en weer vertrekken het gat in durfde te gaan en er met een stukje kippenvlees weer uit kwam. Je zag de teleurstelling op zijn gezicht toen hij bij zijn laatste bezoek niets meer vond.

Filmpje op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=1kDpKVKctgk&t=9s

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De steenmarter hebben we het minst van de drie gezien. Die was ook erg voorzichtig en liep eerst wat in de achtergrond heen en weer voor hij er met een kippenei vandoor ging.

Filmpje op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=DJu33cMt6us

• 

• 

• 

De boommarter verscheen vaak op het toneel. Ook die was zeer alert en keek onophoudelijk om zich heen. Hij likte voortdurend zoetigheid van de boomstammen en zocht naar de kippeneieren. Twee van de eieren zaten zo klemvast dat de marter ze bijna niet los kreeg. Eén van de eieren zat er nog toen we de andere ochtend weggingen. Door dit alles hebben we veel naar de boommarter kunnen kijken en van het beestje kunnen genieten bij alle capriolen die hij uithaalde.

Filmpje op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=D1nugb0npaw

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Boommarter, zwarte stern en roodhalsfuut.

Het is al weer even geleden dat ik een blog heb geschreven. Er is staat van de tussenliggende tijd wel het nodige op mijn instagram en facebook pagina’s. Maar nu toch even een inhaalactie voor de trouwe volgers die daar niet kijken.

Op 6 juni ben ik een dagje met mijn neef Corné op stap geweest. We hebben vroeg in de ochtend op de Veluwe in een schuiltent bij een nest jonge boommarters gezeten. We kregen niet meer te zien dan het snuitje van een jong, maar het is toch wat. Daarna hebben we de roodhalsfuut bezocht die al een tijdje rondhing bij Zalk. Die werkte goed mee. Tenslotte ook nog even langs geweest bij een kolonie zwarte sterns. We hadden het licht niet mee, dus lastig om dat oogje er op te krijgen. Bovendien stond er vrij veel wind, dus ze gingen af en toe nog al snel door de lucht.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

  Roodhalsfuut

Vosjes in de OVP

Op 13 mei heb ik met mijn neef Corné aan het eind van de dag in de Oostvaardersplassen jonge vosjes gefotografeerd. We hadden het avondlicht in de rug, dus dat was fijn. Af en toe kwam er een vosje tevoorschijn, maar het duurde tot ongeveer 20.30 u. voor de vosjes buiten bleven. Beetje loeren, beetje nieuwsgierig, beetje stoeien…..Na ongeveer een kwartier was het weer klaar…………nog even om het hoekje kijken en hup! naar binnen!

Beren in Finland 3

De vierde zit: de avond van 12 mei en de ochtend van 13 mei. In de avond konden we genieten van mooi licht op de naaldbomen. Rond 9 uur liet de eerste beer zich zien. Regelmatig verdween hij even, geïrriteerd door de kokmeeuwen. Daar lieten de beren zich regelmatig door verjagen. In de ochtend kregen we de zeearend weer op bezoek, die (te) ver van ons vandaan aan een karkas begon te trekken, ook de zeearend had last van concurrentie, hij werd gehinderd door de raven.

Beren in Finland 2

Het vervolg: de derde zit, de avond van 11 mei en de ochtend van 12 mei, in een andere hut met een andere omgeving. Hier meer bos, waar de beren meestal vanachter een heuveltje opeens voor je stonden. Maar ook vaak achter een boom, waardoor het lastiger was om vrijstaande beren te fotograferen. De eerste beer die kwam was een 4 jaar oude beer, die erg op zijn hoede was. Hij keek regelmatig om en stond af en toe rechtop om rond te kijken. Even later bleek waarom: er kwam een oudere beer het bos uit en de eerste maakte dat hij weg kwam. Later kwamen ze beiden nog een keer.

Beren in Finland 1

Van 8 t/m 13 mei ben ik met een georganiseerde fotoreis naar Finland geweest om beren te fotograferen. De ochtend van 9 mei hebben we besteed aan de balts van de korhoenders. Dat is te zien in mijn vorige blog. Nu is het de beurt aan de beren.

Om 4 uur in de middag word je naar de schuilhut gebracht. De meeste schuilhutten zijn voorzien van stapelbedden, ecotoilet en kachel, zodat je de nacht enigszins comfortabel kunt doorbrengen, al wachtend op de beren. Een paar uurtjes slapen kan ook, maar vaak word je gewekt door iemand die roept: “beer” of “wolf”. Dan sta je natuurlijk meteen weer naast je bed. Fotograferen gaat tot ongeveer 11 uur ’s avonds door en begint weer om 2 uur in de ochtend. Met hoge iso (tot 32000) en open diafragma (4.0) met Canon EOS 5DIV en Canon 500 mm 4.0. Wat later in de ochtend gaat de Canon EOS 7D II ook mee doen, iso max 1600.

Ik begin met de foto’s van de “eerste zit”: de avond van 9 mei en de ochtend van 10 mei.

De tweede zit: de avond van 10 mei en de ochtend van 11 mei. Met aan het eind van de avond de verrassing waarop we gehoopt hadden……………….de wolf! In de ochtend van 11 mei was het erg mistig.

Edelherten in Jaegersborg Dyrhave, Kopenhagen.

Van dinsdag 26 tot en met donderdag 28 september ben ik met Marius Hennevanger naar Denemarken geweest om edelherten te fotograferen in Jaegersborg. Van oorsprong was dit park koninklijk jachtterrein. Om dit 1100 hectare grote terrein geschikt te maken voor de koninklijke jacht werden de edelherten uit de wijde omgeving er naar toe gedreven en er werden dieren van elders aangevoerd. Bovendien moesten de boeren wijken, hun dorp werd afgebroken. Ze kregen buiten de jachtgronden nieuwe grond toegewezen. Koning Frederik III richtte het park in 1670 op. Later werd het uitgebreid door Christiaan V en rond 1735 werd er een jachtslot gebouwd: Hermitage.  Daar werden maaltijden en feesten georganiseerd. De jacht zelf liet de koning over aan zijn personeel, hij kwam alleen in actie als een bok in het nauw gedreven was door mensen en honden. Dan gaf de koning of één van zijn gasten met een zwaard de genadesteek. Het verhaal gaat dat de opvolger van koning Christiaan door een bok daarbij zo hard is geschopt, dat hij later aan de verwondingen is overleden.

Het park is alle dagen toegankelijk, op woensdag mogen er zelfs auto’s in om naar het slot te rijden. Met mooi weer is het dan een drukte van belang. Behalve dierenpark is het ook voor recreatie bedoeld. Er ligt een pretpark (met een houten achtbaan) en diverse restaurants, een golfbaan, je kunt er paardrijden en er wordt heel wat gejogd.

In het park lopen 300 edelherten, 1600 damherten en 100 Sikaherten. Er zijn ook nog 20 tot 30 reeën, maar die hebben wij niet gezien. De aantallen worden door jaarlijkse jacht in stand gehouden. Ieder jaar worden er ongeveer 700 dieren geboren en een gelijk aantal wordt afgeschoten. De edelherten lopen vrijwel het hele jaar gescheiden: de bokken in het noordelijk deel, de hindes in het zuidelijk deel. Alleen tijdens de bronst komen de bokken naar de hindes toe. Opvallend waren de witte dieren, zowel bij de edelherten als de damherten zagen we die. We hoorden dat er ook een witte bok rond liep, maar die hebben we niet gezien.

Ik vond het een mooi landschap, met veel oude bomen, heuvelachtig en gevarieerd. De wegen zijn voor een deel nog de oude wegen uit de tijd van de “parforce” jacht, erg symmetrisch aangelegd. Andere wegen zijn van later datum. Omdat de afstanden behoorlijk zijn hadden wij onze fietsen meegenomen. Dat was voor het vervoer van de fotoapparatuur ook erg handig. We hebben goed weer gehad en alle drie de dagen kunnen fotograferen. Hieronder een selectie, met hier en daar nog wat commentaar er onder.

Het plaatshert van de open vlakte, naast de golfbaan.

Moe van al die mislukte pogingen tot paren.

Woensdagdrukte in het park. Het plaatshert speelt zijn rol.

Een groepje manlijke damherten. De bronst valt hier iets later dan bij edelherten.

De damherten waren erg onrustig, er werd gejaagd in de omgeving.

Open vlakte bij het jachtslot, voormalige akkers van de verdreven boeren.

Jachtslot, niet meer in gebruik.

Als twee jonge bokken te dicht bij de hindes komen, worden ze even uitgeleide gedaan door het plaatshert

Overal zien de bomen en struiken er zo uit: aan de onderkant geschoren door herten.

Sikahert

Dit plaatshert kreeg vaak te maken met wegrennende hindes: ze waren nog niet klaar voor de paring.

Er werd heel wat afgeburld deze dagen.

Om een beetje in de stemming te komen gaat de bok met zijn gewei in de vegetatie wroeten en tegelijkertijd piest hij zichzelf onder.

eindelijk een hinde die niet wegloopt………

Leersumse Veld: bosmuis en ander gespuis

Tijdens een vlinders en libellenexcursie zondag 23 juli konden we genieten van een bosmuis die zich tegoed deed aan de zaadjes van pitrus. Dat maakte het lage aantal aan vlinders en libellen weer een beetje goed. Aan het eind eind kregen we overigens nog een leuk cadeautje: parende heideblauwtjes.

 

Zeehonden op Dune, Helgoland

Vrijdag 26 mei zijn we weer naar Dune gevaren, ongeveer 10 minuutjes varen. We hebben daar een tijdje steenlopers en bonte strandlopers gefotografeerd. Ook ligt er een flinke groep zeehonden op het strand die ons aardig heeft bezig gehouden. Er is wel toezicht: je wordt verzocht minimaal 30 meter afstand te houden, maar als door het opkomende water de zeehonden steeds dichterbij komen moet je naar achteren. Als je dat niet uit jezelf doet komt er iemand je manen wat afstand te nemen.

Helgoland, 25 mei

Vandaag zijn we om 4.30 opgestaan om de Jan Van Genten te kunnen fotograferen in het licht van de opkomende zon: mislukt, de zon kwam wel op, maar achter de wolken. Een schaap op een heuveltje maakte nog wat goed. Na het ontbijt naar Dune gevaren voor de zeehonden. Daar kwamen we ook wat kleiner spul tegen: steenloper, bonte strandloper, bontbekplevier, bonte kraai, eidereenden met jongen en een …………….. gele kwikstaart. Voor het kleinere spul ga ik morgen nog even terug met de grote lens en statief. In de middag nog even naar de Jan van Genten terug gegaan. Toen was de lucht blauw, dus felle zon, maar de foto’s vallen toch niet tegen.