Van 28 januari t/m 6 februari heb ik met nog vijf anderen deelgenomen aan een avontuurlijke vogelreis door Westelijke Sahara, Mauritanië, Senegal en Gambia. Het plan was om met twee SUV’s naar het zuiden te rijden en op interessante plekken te stoppen of een extra overnachting te hebben om te kunnen vogelen. Omdat de tweede auto een vervangende motor moest krijgen liep het niet helemaal zoals gepland en zijn er ook wat locaties afgevallen. Dat neemt niet weg dat het zeker avontuurlijk was en dat ik veel voor mij nieuwe vogelsoorten heb gezien. Ook het Afrikaanse landschap en de Afrikaanse cultuur was nieuw voor mij, dus al met al niet ontevreden.
Op 27 januari zijn we van Amsterdam via Casablanca naar Dakhla gevlogen. Daar werden we opgehaald door Marius, de reisleider, die ons naar ons hotel bracht. Door autopech konden we pas de tweede dag door naar Nouadhibou. De wachtdag, dinsdag 28 januari in Dakhla, hebben we gebruikt om een soort braakliggend industrieterrein aan de baai te verkennen. Veel reuzenstern daar, maar helaas ook veel afval! Uitleg staat bij de foto’s. Leuk vond ik natuurlijk dat daar ook regelmatig zadellibellen voorbij kwamen. Later op de reis zouden we er nog veel meer zien.
Woensdag 29 januari zijn we met de SUV van de reisleider en een taxi naar Nouadhibou gereden. Onderweg was er niet veel gelegenheid om te fotograferen helaas. Alle formaliteiten om Mauritanië in te komen kostten ongeveer 4 uur. Overal waar gebouwen en mensen zijn zitten ook vogels. Maar fotograferen bij een grenspost is niet echt handig!
Hieronder een paar foto’s van de eerste twee dagen, 28 en 29 januari. Wordt de komende dagen aangevuld, dus wie weet staat er al meer! En kom gerust nog eens terug.
Aan deze boulevard lag ons hotel. Dit stuk ziet er mooi uit, maar alles was eigenlijk in verval, hotel ook! Boulevard is ooit aangelegd voor hoog bezoek.
De lantaarnpalen langs de boulevard zien er nog mooi uit! Mocht wat kosten!
Reuzenstern, bij ons zeldzaam, maar langs de West-Afrikaanse kust overwinteren er veel.
Reuzenstern die genoeg had van een jong dat steeds om voedsel bleef krijsen.
We zagen elke dag wel renvogels, soms ook vrij veel. Het was wel een uitdaging om ze zonder rotzooi op de achtergrond te fotograferen. Kleurig plaatje zo, dat wel.
Cistanche phelypaea denk ik, een bremraap. Hier stonden er heel veel van, vaak ver van de struiken af.
Doordat de tweede auto was uitgevallen, ging een deel van de groep met de taxi naar Nouadhibou. Dat was dus 200 kilometer woestijn met lage struiken, af en toe kamelen (ondersoort dromedaris). Weliswaar over een asfaltweg, maar ook die kunnen er slecht aan toe zijn: beetje slalommen tussen de gaten af en toe.
De derde dag, 30 januari, gingen we voor het ontbijt vogelen in de volkstuintjes van de expats van Nouadhibou. We zagen daar de Afrikaanse woudaap, zeldzaam voor deze streek, en een roodkeelpieper, klapekster, ooievaar, hop. Na het ontbijt reden we met één SUV en een taxi naar Banque d’Arguin. Onderweg zagen we allerlei verschijningsvormen van woestijn: zand en grint, zand en struiken. zand en verspreide bomen. Waar we de asfaltweg moesten verlaten om bij de kampplaats te komen ging de taxi niet verder mee. Marius pendelde vanaf toen heen en weer: steeds bracht hij 3 mensen naar een plek in de woestijn, zette ze af en haalde de anderen op. Met drie of vier wissels kwamen we aan het eind van de middag bij het kamp aan.
De wachttijd gebruikten we om het woestijnleven te verkennen. De temperatuur was rond de 40 graden en geen bewolking! Verrassend hoe weinig last je dan toch hebt van de warmte. En ook verrassend wat er allemaal leeft in die toch wel barre omstandigheden.
In het kamp aangekomen gingen we toch maar even in de schaduw zitten. Daar zagen we constant zadellibellen voorbij komen. Aangezien libellen ’s nachts ergens gaan rusten, hielden we de haag rond ons kamp goed in de gaten. Wat er gebeurde heb ik nog nooit gezien: honderden zadellibellen hingen na zonsondergang in de takken en bladeren. De volgende ochtend vertrokken ze weer bij het eerste licht.
kortteenleeuwerik
Ergens tussen deze prachtige zandduinen was een passage waar de auto door kon.
woestijnroos, een soort ijshaar, maar dan van zand.
sprinkhaan
hagedis
onbekende vlinder
zwervende heidelibel
Zadellibellen, die met een blauw vlekje zijn mannetjes.
zadellibel bij zonsopgang
Natuurfoto's van Jan Katsman 